SZANOWNI RODZICE! OPIEKUNOWIE!
Pomoc tak, wyręczanie – nie !
Pamiętaj! Pomoc dziecku nie oznacza wykonywanie za niego zadań. Pomoc polega na omówieniu, wytłumaczeniu polecenia zaplanowanych poszczególnych etapów niezbędnych do wykonania zdania. Wątpliwości, niejasności od razu zgłaszaj nauczycielowi, który na bieżąco będzie się starał udzielić pomocy. Czas płynie, a im więcej trudności, tym więcej frustracji. Nie zapomnij, że doświadczenie sukcesu wynikającego z samodzielnej nauki, jest bardzo ważne dla Twojego dziecka w budowaniu wiary we własne możliwości.
Chwalmy! Ale a co…?
Pamiętaj! Bardzo istotne jest wspieranie dziecka poprzez chwalenie za włożony wysiłek. Nie chwal ogólnie lecz za konkretną rzecz: jeśli dziecko szybko wykona zadanie, pochwal, że zrobiło je szybko i dobrze; jeśli trwało to długo – pochwal za wytrwałość. Podkreślaj jednak sukcesy a nie braki.
Nie krytykuj dziecka, gdy nie jest w stanie czegoś zrobić. Zachęcaj go podejmowania wysiłku.
Radzimy sobie z emocjami!
Dziecku trudniej, jak osobie dorosłej zrozumieć nową rzeczywistość, z którą musi się zmierzyć. To nowe wyzwanie wyzwala wiele emocji – tych dobrych ale i tych złych… Dlatego ważne jest, aby porozmawiać z dzieckiem o tym, co czuje, co mu sprawia radość a co zasmuca. Na obawy, na strach, na frustracje, na złość… nikt nie jest na to przygotowany. Ważne jest aby radzić sobie z napięciem, które powstaje. Dlatego poświęć swojemu dziecku czas, aby nie czuło się osamotnione. Nawet, jeśli Ty odczuwasz dyskomfort, masz prawo tak się czuć.
Masz ochotę ponarzekać, podzielić się swoimi wątpliwościami, obawami, lękami, stresem?
Nie ze wszystkim sobie radzisz? Tak może być. To normalne!
Szukaj wsparcia!
Skontaktuj się z pedagogiem, z psychologiem, z wychowawcą, z nauczycielem z dyrektorem. Napisz za pośrednictwem e-dziennika, zadzwoń.
Każdy z nich, tak jak potrafi, będzie starał się udzielić Ci wsparcia i pomóc.
Pedagodzy szkolni